Hypodermis van de aarde – Spreker, 2024

Het drieluik Hipoderme da Terra (2024) heeft als uitgangspunt de geschiedenis van de mijnbouw in het binnenland van Brazilië en in het bijzonder het geweld dat gepaard gaat met de uitputting van Pico do Cauê, in Itabira-MG, omgevormd tot een krater. Carlos Drummond de Andrade, in de volksmond bekend als de "stenen dichter", spreekt over Pico do Cauê als een "verpulverde berg". Hipoderme da Terra is op zijn beurt een drieluik van vervormd beeld, geluid en tekst.

Dit werk bestaat uit een directionele geluidsinstallatie die aan het plafond hangt en bestaat uit hoge opnames van metaal dat over droogijs (gestold CO2) wordt gewreven.

Deze vervormde metaalachtige klanken zijn Loyola's interpretatie van de kerkklokken van Drummond de Andrade, die hij in zijn gedichten herhaaldelijk noemt als de sonische materialisatie van ijzer. Terwijl in die tijd kerkklokken de dagen dicteerden, wijzen de vervormde geluiden die Loyola opneemt op een activiteit die ons hedendaagse bestaan in belangrijke mate bepaalt: de mijnbouw.