Sinds 2021 wijdt Natália Loyola zich aan geologische studies, waarbij ze rekening houdt met de wetenschappelijke context en hoe deze interageren met de beeldende kunst. Vanuit het standpunt van de kunstenaar is taal een geologische kracht die subjectieve en dus sociale relaties vormgeeft. De manier waarop ze hun verhalen, toespraken en woordenschat produceren, is verbonden met geologische structuren. Zijn onderzoek naar de “korst” van de aarde behelst een blik die zich naar het binnenste van een lichaam beweegt, zich richt op het oppervlak van een organisme en later dieper in de ondergrondse lagen graaft. Natalia woont en werkt in Almada, Portugal.
