Verloopkunst: wat is het? Mark Rothko's gebruik van kleurverlopen
Gradient Art is een techniek waarbij kleuren in een verloop worden gebruikt om een kunstwerk te creëren. Er heeft zich een toename in de populariteit van gradiëntkunst voorgedaan, waarbij de ene kleur geleidelijk in de andere overgaat, waardoor verschillende kleurovergangen ontstaan. Afhankelijk van de gebruikte kleuren kan de resulterende gradiëntkunst een breed scala aan emoties en gevoelens oproepen, waardoor de omliggende ruimtes worden getransformeerd.
Wat is gradiëntkunst?
Verloopkunst is een soort kunst waarbij een kleurverloop wordt gebruikt om de illusie van diepte en driedimensionale ruimte te creëren. Kleuren worden ook in andere vormen gebruikt, zoals schilderen, tekenen, beeldhouwen, fotografie, enz. Bij deze kunstvorm kan er vanuit verschillende hoeken licht op een object schijnen, waardoor het een realistisch uiterlijk krijgt. De kleuren veranderen ook afhankelijk van hoe je ze bekijkt, wat een artistieke aantrekkingskracht oplevert en verschillende interpretaties door kijkers mogelijk maakt.
Kunstenaars gebruiken verschillende technieken om deze schilderijen te maken, zoals gelaagdheid, vermenging en het toepassen van gradiënten met verschillende kleuren of texturen. Ze kunnen dit doen met verschillende penselen, potloden, pastelkleuren of zelfs met hun vingers.
Maar wat zijn gradiënten? En hoe verschillen ze in kleur?
Verlopen zijn kleurovergangen die geleidelijk van de ene kleur naar de andere veranderen. Hoeken worden doorgaans gemaakt met een reeks verf die in verschillende mate is gemengd. Kleurverlopen zijn het meest voorkomende type verloop en kunnen worden gebruikt voor achtergronden of randen, maar ze kunnen ook voor andere doeleinden worden gebruikt, zoals het creëren van een accentmuur of het toevoegen van diepte aan een afbeelding. Een regenbooggradiënt wordt vaak gebruikt om diepte en dimensie in afbeeldingen te creëren.
Er zijn verschillende soorten gradiënten, waaronder radiale gradiënten, lineaire gradiënten en diagonale gradiënten.
Mark Rothko en zijn eigen gebruik van gradiëntkunst
Bekend om zijn grote, allesomvattende, kleurrijke schilderijen, was Mark Rothko geïnteresseerd in het oproepen van fundamentele menselijke emoties – woede, onheil, extase – door middel van schilderen. Zijn werk was uitgebreid in zijn kleurgebruik en in de grote open ruimtes die werden gecreëerd, waardoor de kijker verschillende sensaties kon ervaren.
De kleurverlopen van Rothko waren niet precies in elkaar overlopend, maar waren zo geconstrueerd dat de kijker zich afvroeg welke kleur het eerst op het doek werd geplaatst. Hij ontwikkelde zijn compositorische techniek voor het eerst in 1947, door de beroemde kunstcriticus Clement Greenberg omschreven als 'color field schilderij', een term die Rothko's werk perfect zou beschrijven.
De gradiënten van Rothko zijn anders dan alle andere vanwege de manier waarop de kunstenaar zijn schilderijen maakte. Rothko bracht een grote hoeveelheid zwarte verf in onregelmatige bewegingen over het doek aan en verspreidde deze vervolgens langs de randen, waardoor een gekrast effect ontstond. Rothko's unieke gradiënten zijn terug te vinden in kleine delen van de schilderijen, meestal in het midden, wanneer de tonen van de ene naar de andere overgaan.
Zijn schilderijen zijn gemaakt om persoonlijk te ervaren, waarbij de sfeer van de ruimte de verschillende emoties weerspiegelt die door de kleuren worden overgebracht. Een van Rothko's bekendste series is Seagram's Murals, tentoongesteld in het Tate Modern in Londen. De serie bestaat uit zeven donkere en stemmige schilderijen, waarbij gebruik wordt gemaakt van een palet van zwart, rood en bruin. Rothko's gaf de schilderijen aan Tate Modern, het museum waar de grootste collectie werken van JMW Turner is gehuisvest, en vanwege zijn eigen bewondering voor Turner hoopte Rothko dat de serie naast de werken van Turner in de galerie zou worden tentoongesteld.
De verandering in de atmosfeer van Rothko's donkere gradiënten naar Turners perfect gemengde gradiëntkunsthemelen is diep ontroerend. Er ontstaat onmiddellijk een dialoog tussen de twee als bezoekers van de ene galerij naar de andere lopen.
Van Rothko's kleurrijke rechthoeken tot de gedigitaliseerde gradiëntkunst die in advertenties wordt gebruikt: kleurexperimenten zijn van fundamenteel belang voor zowel het maken van kunstwerken als voor de ervaring van de kijker.
Welk gevoel geeft elke kleur jou?
Is het mogelijk zulke gevoelens te beschrijven?
Zijn ze ongemakkelijk? Of zijn ze rustgevend?
Welke emotie roept een specifiek kleurverloop op?
Voor meer informatie over de Tate-collectie: https://www.tate.org.uk/