Tentoonstelling ‘Opname’, door Ai Weiwei
Inclusief.
Als ik maar één woord moest kiezen om de tentoonstelling te beschrijven Trance van Ai Weiwei van Cordoaria Nacional, ik zou deze kiezen: inclusief.
Ja, we zijn allemaal van streek, we zijn geestelijk en lichamelijk ziek. We zijn uitgeput, zonder hoop, praktisch schipbreuk geleden te midden van de dagelijkse gebeurtenissen en nieuws die erger zijn geworden, of heel slecht gaan, zoals de Portugezen zouden zeggen.
Erbij horen, je erbij horen en ‘veilig’ zijn, ook al is het illusoir, is een vorm van verankeringsbehoefte geworden, die het meest gewenst is.
Toen ik – extatisch – de tentoonstelling verliet, voelde ik mij welkom en opgenomen.
Voor degenen die het gezien hebben, kan het een verwarrende of vreemde gewaarwording lijken, immers bijna alle problemen die we tegenkomen zijn daar duidelijk en expliciet aanwezig. Video's van tragische trajecten, vluchtelingen over de hele wereld, scènes van Chinese repressie, aardverschuivingen en sterfgevallen van kinderen, oorlogen, milieurampen, pandemieën, enz.
Alles wat ons achtervolgt, wordt wijd open tentoongesteld. Zoals de enorme marmeren rol toiletpapier, een bizar symbool van ons egoïstische overlevingsinstinct.
Deze verklaringen hadden mij een ongemakkelijk gevoel moeten geven, maar ze gaven mij het gevoel welkom te zijn. Al mijn geesten zijn niet langer persoonlijk. We leven in een collectieve nachtmerrie.
En de enige uitweg is door een gemeenschapsgevoel.
De grote en massieve stukken, gemaakt door vele handen, versterken het idee dat groepswerk de enige kans op succes is. Net als een sportteam op een vluchtelingenboot ligt onze kracht in het collectief. Vrijheid bestaat pas echt als iedereen vrij is. Er is geen andere uitweg.
Naast het laten zien en uitbeelden van onze problemen, nodigt Weiwei ons uit tot actie en reflectie.
Kunst en leven zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, ongeacht hoeveel critici door de geschiedenis heen anders beweren. Leven is een politieke daad en daarom is kunst altijd politiek.
Er is geen andere weg.
Inclusie. Collectief. Vrijheid.
Ja, alles is politiek!
Wat hebben we geluk dat we in een wereld leven waar Ai Weiwei bestaat.
De tentoonstelling is geopend tot en met 28 november 2021.